Viviliana's levensloop

Viviliana Catherynne Klerice Ilúvatar-Incánus
Roepnamen: Aviva, Chiaki
Chad 24. 5636 [28 Juli]
Geboren te Zomer

In 5636 werd de eerstgeborene kroonprinses van koning Iliasça Incánus en zijn vrouw Perdice geboren. Direct na de geboorte werd echter duidelijk dat het meisje niet lang te leven had. Ze was te vroeg geboren en te zwak om de eerste uren van haar leven door te maken. Met behulp van zijn connecties met de goden slaagde haar vader er echter in haar in leven te houden, tegen een grote prijs. Haar moeder zou nooit meer in staat zijn kinderen te krijgen en de slechte gezondheid waarin ze was geboren had ervoor gezorgd dat ze de rest van haar leven zwak zou blijven. De eerste jaren van haar leven had ze dan ook simpelweg de kracht niet om zich te richten op iets anders dan haar gezondheid. Haar kamer was haar wereld en omdat dit zo was, had ze de grootste vertrekken van het landhuis tot haar beschikking gekregen. Van haar zitkamer was de woonkamer gemaakt, waar haar ouder zaten wanneer ze even niets te doen hadden zodat ze niet volledig eenzaam was.
Tot haar achtste levensjaar was Viviliana, door haar ouders liefkozend Aviva genoemd, heel erg eenkennig. Bezoek werd bij haar weg gehouden omdat ze snel ziek werd en veel moest rusten dus kende ze alleen haar ouders en de bediening die af en toe langs kwam om haar te helpen. Haar grootvader van moeders kant was haar dokter die al die jaren bijna bij hen in was getrokken omdat ze constante zorg nodig had. Op haar achtste levensjaar kwam hier enigszins verandering in. Op een mooie Zomerdag waarbij het niet al te warm was, voelde ze zich goed genoeg om voor het eerst naar buiten te gaan - écht naar buiten, want de binnentuin van het landhuis was niet zo groot.
De zee was het eerste dat ze zag toen ze het terrein van het landhuis verlieten. Gezonde zeelucht was het advies geweest van haar grootvader, de dokter, en daarom hadden haar ouders vlak na haar geboorte het landhuis op de kliffen bij zee laten bouwen. Haar eerste uitstapje was dan ook naar zee. Zittend op haar eigen pony die al jaren in de stal op haar wachtte maar die ze nu pas ontmoette ging ze naar zee. Daar zag ze voor het eerst andere kinderen, spelend in de branding of met ballen bij een net. Overal was het druk met mensen, wat zo totaal nieuw voor Aviva was dat ze er lang over heeft gedaan voor ze eraan gewend raakte.
Als kind was Aviva een verlegen meisje, niet gewend bij onbekende mensen in de buurt te zijn en met onbekende mensen te praten hield ze vaak maar haar mond wanneer er iemand bij was die de stilte voor haar op kon vullen. Ze heeft dan ook nooit vrienden gemaakt vanaf het moment dat het met haar gezondheid zodanig vooruit was gegaan dat ze zelfstandig een voet naar buiten kon zetten. Kinderen herkende haar echter wel als de dochter van de landsheer en deden hun best om haar te helpen. Haar vader was immers erg geliefd in zijn gebied en ze heeft dan ook nooit enige vorm van negativiteit in haar leven gehad ten tijden van haar kleinste jeugd. Het ging zelfs steeds beter met haar, waardoor ze steeds meer uitstapjes kon maken naar steden die iets verder uit de buurt waren en steeds weer iets drukker waren.
Toen ze twaalf was maakte ze haar eerste overzeese tocht, om haar andere grootvader te ontmoeten. Haar familie van vaders kant was wel zo nu en dan langsgekomen maar nu stond er een volle maand op Winter op de planning, wat met haar gezondheid best een grote onderneming was. Zelfs haar grootvader, die net als haar vader gouverneur was van een gebied, moest voor die lange tijd mee, aangezien hij haar dokter was.
Bij haar eerste overzeese tocht naar het verre Winterse gebied dat ook bij het Incánus rijk hoorde ontwikkelde ze haar eerste echte vriendschap. De beste vriend van haar Winterse grootvader Relyt was op bezoek met onder anderen zijn kleindochter, die ongeveer dezelfde leeftijd had als Aviva. Het klikte direct tussen de twee meisjes, Aviva had niet eens last van de verlegenheid die ze constant ervoer met de andere kinderen die in de stad nabij hun landhuis op Zomer woonden. Ciannait werd haar eerste en tevens beste vriendin die ze ooit gekend had. Onder haar leiding kroop Aviva uit haar schulp, zodanig dat zelfs haar ouders en grootvader, die haar zo goed kenden, versteld stonden van hoe vrolijk ze kon zijn. Zelfs nadat ze weer op Zomer was hielden ze contact via brieven. Aviva had eindelijk de motivatie om te leren schrijven, want hoewel ze wel had leren lezen om zich in haar ziekteperiode te vermaken, was schrijven te energieslopend geweest.
Magie leren gebruiken heeft ze echter nooit. Hoewel ze de vuurwerk voorstellingen altijd erg leuk vond en wilde leren hoe ze dat zelf ook zou kunnen doen waren haar ouders bang dat ze het leren van magie niet zou overleven. Ze was immers enkel in leven omdat de goden haar vader een vorm van levensmagie had geschonken die aan haar was gegeven. Het leren van Zomerse magie - totaal andere magie dus - zou hoogstwaarschijnlijk te zwaar voor haar zijn.
De jaren gleden voorbij, jaren waarin het op en af ging met haar gezondheid en ze op goede momenten haar vriendin op Zomer opzocht, en zij haar af en toe op slechte momenten op kwam zoeken. Op goede momenten probeerde Aviva meer van haar lichaam te vragen zodat ze meer van de wereld kon ontdekken dan dat ze in de boeken kon vinden. De schilderingen die haar vader haar had gemaakt voor in haar kamer, schilderingen van plekken over de wereld die hij had bezocht, wilde ze zelf gaan bezoeken. De schilderingen waren niet langer meer voldoende. Maar helaas, elke keer wanneer ze veel van haar lichaam vroeg, kreeg ze weer grote tegenslagen te verduren. Een van de grote tegenslagen in haar leven was wellicht ook de mooiste die ze had kunnen uitlokken, een die de grootste voldoening had geschonken waardoor het het waard was geworden.
Op haar 15e ging ze voor het eerst naar de hoofdstad van Zomer, een drukke stad waar enkel in het herenhuis dat ze daar hadden de rust gevonden kon worden.  De kroonprins was jarig en iedereen van adel was uitgenodigd. Hoewel haar ouders erop tegen waren, wenste ze voor het eerst in haar leven te ervaren hoe het was om een groot feest bij te wonen. De gehele familie rukte uit zodat zij bij het feest kon zijn, inclusief haar verre achternicht Chantal, die in de jaren haar tweede vriendin was geworden en met wie ze net als bij Ciannait zich op haar gemak voelde. Op feesten had ze alleen helaas niets aan haar nichtje, aangezien deze een bekende ster was  op Zomer en bij feestjes flink te maken had met verplichte en onverplichte fanservice. Lang in verlegenheid hoefde ze echter niet te blijven. Al gauw werd ze vergezeld door een zeer vriendelijke heer, wat overigens de eerste keer in haar leven was dat ze als vrouw werd benaderd door een van het andere geslacht. Voor het eerst werd ze verliefd op een man, een Winterman die helaas een niet al te supportive vader had. Vanaf het begin van de relatie toonde Gremian Cartouche haar dat zijn zoon was voorbestemd de koning van Herfst te worden. Zelfs toen de prinses van Herfst zich met een andere man verloofde steunde de man haar relatie met Dayanáro niet. In een wanhopige poging de vader van Dayan dan toch hun relatie goed te laten keuren bedreven ze de liefde. Aviva raakte in verwachting, zoals ze hadden gehoopt, maar toen ze het heuglijke nieuws wilde overbrengen ving ze een gesprek op die ze niet had moeten horen. Door toedoen van haar opkomende hormonale schommelingen zag ze voor het eerst in haar leven geen verschil tussen haar geliefde en diens tweelingbroer en toen ze diens tweelingbroer hoorde zeggen dat hij nóóit zou trouwen ging ze halsoverkop terug naar huis en schreef ze Dayan een brief waarin ze hem vertelde dat de relatie voorbij was en ze in zag dat het nooit iets tussen hen had kunnen worden. Kapot was ze ervan, zodanig dat ze weigerde ook maar iemand te zien en haar vader vroeg iedereen die voor haar kwam de deur te wijzen. Daardoor heeft ze onbewust Dayan altijd in onwetendheid gehouden toen haar vader hem de deur wees op het moment dat hij met haar kwam praten erover. Aviva sloot zichzelf sindsdien af van de buitenwereld. Een tijdje hebben zelfs Ciannait en Chantal haar amper kunnen bereiken. Toen ook nog haar moeder overleed ging ze al helemaal door een zwarte periode in haar leven. Haar gezondheid ging achteruit nu ze de zin van het leven amper nog in kon zien en de magie van de goden die haar nog altijd in leven hield, minder effectief werd nu het licht in haar leven werd ontnomen. Toen een van haar vriendinnen, die haar hadden beloofd het grote geheim van haar zwangerschap te verklappen, haar erop wees dat ze een mooi cadeau als troost ontving in de vorm van een liefdesbaby besloot ze zich zo veel als mogelijk te herpakken. Voortaan leefde ze voor de zoon of dochter die in haar groeide, zou ze de liefde voor haar moeder en voor Dayan in het kind stoppen zodat het kind de leegte kon vullen die ze miste. Haar geluk kon dan ook niet op toen bleek dat ze een tweeling verwachtte.
De enige schaduw die geworpen werd over haar zwangerschap was het feit dat het haar beter leek dat Dayan niets van de kinderen af wist. Ook haar vader was het ermee eens dat niemand werkelijk te weten kwam dat Aviva voor het trouwen was bevallen van een kind. Om haar te helpen hertrouwde hij sneller dan gepland (al was de liefde er absoluut, Ilias had liever ietsjes langer gewacht) en besloten haar vader en schoonmoeder te doen alsof de tweeling van hun was, zodat Aviva geen verkeerde reputatie kreeg voor ze met de kroonprins van Zomer, die haar kort ervoor geheel onverwachts een aanzoek had gedaan, kon trouwen.
De keuze km met de kroonprins van Zomer te trouwen was een moeilijke voor Aviva, zelfs al zei ze per direct 'ja' toen hij haar ten huwelijk kwam vragen. Omdat Aries de beste vriend van Dayan was geweest, had ze hem leren kennen en wist ze wat ze aan hem had. Aries hield echt van haar en hoewel ze wel degelijk goed met hem op kon schieten kwam de liefde bij Aviva later pas.  De keuze om met Aries te trouwen was snel gemaakt maar viel haar desondanks zwaar. Niet alleen zou ze een geheim voor Aries houden, namelijk dat ze kort ervoor was bevallen van een tweeling, ook zou ze de tweeling niet op zien groeien. De grootste reden waarom ze toch direct 'ja' zei op zijn aanzoek was omdat ze wist dat ze Aries kon vertrouwen. Hij had aardige ouders die haar zouden accepteren en Aries' liefde zou onvoorwaardelijk zijn. Hij zou haar niet pijn doen. Met hem zou ze gelukkig kunnen zijn zonder ooit nog door zo een diep dal te hoeven.
Dat ze bewust misbruik maakte van Aries' goedheid heeft haar jaren lang met een schuldgevoel rond laten lopen. Zo hebben ze vaak en lang gebruik gemaakt van haar vaders gastvrijheid wanneer Aviva zich lichamelijk of emotioneel niet in orde voelde - en aangezien zware emoties bij haar op haar gezondheid werken hoefde ze het alleen op lichamelijke klachten te houden - en ze naar de gezonde zeelucht wilde. In werkelijkheid werd ze emotioneel instabiel vrijwel elk moment dat haar vader haar een brief stuurde hoe het met haar kinderen ging en ze las dat haar zoon het steeds moeilijker kreeg met het feit dat hij zijn vader niet kende.
Jaren lang heer Aviva met vele schuldgevoelens geleefd en daardoor haar tweeling voorrang gegeven op haar liefde met Aries. Zodra ze echter beviel van een dochter en vervolgens van nog een zoon vond ze de wilskracht km te werken aan haar gezin met Aries. Nog altijd probeerde ze een goede moeder voor haar tweeling te zijn maar ze ging niet zo vaak meer heen en weer tussen haar ouderlijk huis en de hoofdstad.
De oorlog die uitbrak enkele jaren nadat ze Aries trouw had gezworen in de tempel van Candra, heeft haar altijd veel pijn gedaan, waardoor ze er zo min mogelijk aan probeert te denken. Haar oude grote geliefde tegenover haar nieuwe geliefde heeft haar altijd voor een groot dilemma gesteld. Ook dit zorgde vaak voor een enorm schuldgevoel, het gevoel dat zij de oorzaak is van deze oorlog, het gevoel dat ze definitief moet kiezen tussen haar geliefdes. Dankzij de oorlog is het dat ze haar gevoel voor Dayan steeds meer los moet laten, al vind ze dat nog zodanig moeilijk dat ze nog altijd geen afstand kan doen van het grootste tastbare cadeau van hun liefde dat Dayan haar ooit heeft gegeven - en daarmee wordt niet hun tweeling bedoeld maar een armband die ze nooit af heeft gedaan sinds dat Dayan het haar om had gedaan.
En toen kwam de dag van een nieuwe klap naar het diepe, een klap waar ze nog altijd door gestuurd wordt in haar leven. Sinds de geboorte van haar tweeling was werd er al snel duidelijk dat er iets mis was met haar dochter. Aminaël was niet zo zwak van gestel als Aviva in haar jeugd was geweest, maar het meisje ging lichamelijk wel steeds meer achteruit. Alsof de oorlog niet moeilijk genoeg voor haar was, alsof het niet moeilijk genoeg was om na haar eerste liefde ook nog haar moeder te verliezen, moest Aviva meemaken hoe haar bloedeigen dochter op tienjarige leeftijd in haar armen stierf en haar zoon haar broertje beschuldigde van moord omdat toevallig de dag ervoor een ongeluk had plaatsgevonden. Te moeten zien hoe haar zoon aan de dood van zijn tweelingzus er onderdoor ging was een hel voor Aviva, die zich voelde als een moeder die gefaald had omdat ze er niet genoeg aan had gedaan om haar dochter te helpen met haar ziekte, omdat zij zelf ook een slechte gezondheid had en wél nog leefde. Uiteindelijk heeft ze, al deed het pijn aan haar hart, hem toegestaan op Winter te gaan wonen omdat Darragh het niet langer meer aan kon bij de Zomerse helft van zijn familie te leven. Gelukkig heeft ze nog altijd briefcontact met haar zoon maar het doet haar pijn om hem zo te zien veranderen uit pijn en verdriet om zijn zusje, die inmiddels al bijna twintig jaar overleden is.
Sinds het overlijden van haar dochter is er één ding veranderd in Avivas leven in positieve zin.  Door toedoen van haar schuldgevoel besloot ze medicijnen te studeren en haar status als koningin te gebruiken om voor de zieken een vorm van hoop te zijn. Ze doet veel aan liefdadigheidsbezoeken in hospitaals en helpt daar waar ze kan. Ook is ze begonnen met een poging wagen de magie te leren die hoort bij de priestermagie van de goden die haar leven hebben gered, aangezien haar lichaam normale magie waarschijnlijk niet zou kunnen verdragen.
Tot op de dag van vandaag is Aviva gedreven door verdriet en schuldgevoelens in alles wat ze doet. Ze wordt snel ziek maar probeert voor haar omgeving positief in het leven te staan. Zo houd ze zich vast aan de hoop dat alles ooit weer goed komt.